خاطرات یک پزشک سابق زندان

یک پزشک از گوشه ای از این سرزمین.

خاطرات یک پزشک سابق زندان

یک پزشک از گوشه ای از این سرزمین.

عرب کشون

لذتی که در بردن پیاپی تیم های عربی هست در قهرمانی نیست

منتظر اردن یا عراق هستیم

ایران-استرالیا و حسرتی نا تمام

تماشایی بازی های ایران در استرالیا و انبوه تماشاگران ایرانی در استرالیا

و پیمان یوسفی که مدام اظهار خوشحالی میکند و اخبار رسانه ها در مورد ایرانی های بسیار 




این اخبار به نظر من جای تاسف دارد وقتی در یک بازی ایران 25 هزار ایرانی در کشوری در ینگه دنیا حاضر میشوند 25 هزاری که اکثر آنها جوان و تحصیل کرده و پر انرژی و به قول فردوسی پور دارای تصاویری غیر قابل پخش 

جای تاسف دارد 

تاسف به خاطر رفتن خودخواسته یا به اجبار این همه نیروی تحصیل کرده 

این همه سرمایه 

این همه انرژی 

هجوم این همه پزشک به استرالیا  کمتر پزشکی هست که دوستی آشنایی 

هم کلاسی نداشته باشد که مهاجرت کرده باشد

هزینه تربیت یک پزشک و یک تحصیل کرده با سطح بالا حداقل 2 ملیون دلار است 

و استرالیا کانادا و دانمارک و...   چه آسان گلچین میکنند سرمایه های کشورمان را 

و ما تنها اظهار خوشحالی میکنیم که ایرانی ها همه جا حضور دارند

زندگی و

لازم نیست یکدیگر راتحمل,کنیم کافیست همدیگرراقضاوت نکنیم,لازم نیست برای شادکردن یکدیگرتلاش کنیم,کافیست بهم آزارنرسانیم,لازم نیست یکدیگررااصلاح کنیم,کافیست به عیوب خودبنگریم حتی لازم نیست یکدیگررادوست داشته باشیم فقط کافیست دشمن هم نباشیم ,,آری درکنارهم شادبودن وباآرامش زیستن سخت ساده است!

شبکه های اجتماعی

حضور در  شبکه های اجتماعی داشتن گروه و ایجاد گروه آنقدر در بین مردم ما افزایش یافته که شاید این توسعه و افزایش افسار گسیخته باعث ایجاد آسیب های فراوانی حتی بر بنیان خانواده و روابط زن و شوهر    والدین و فرزندان و حتی روابط بین همسالان و ....شود

من به شخصه مخالف این شبکه ها نیستم ولی نگرانم این وابستگی افسار گسیخته و بی حد مرز به بنیان های تضعیف شده خانواده در ایران لطمات جبران ناپذیری وارد کند

متاسفانه والدین امروزی به دلیل تفاوت فکری که با فرزندان دارند و عدم آموزش صحیح در برخورد با این پدیده ها نمیتوانند مدیریت صحیحی بر استفاده فرزندان و حتی خودشان از این تکنولوژی ها داشته باشند

پی نوشت:

سالها قبل ما بودیم وبلاگ بلاگفا و پرشین بلاگ و... همش همین جا بودیم و اون زمان چت معضلی بود

بعدتر ها فیس بوک اومد و ما رفتیم فیس بوک و وبلاگ نویسی کم رنگ تر شد تا اینکه سر و کله ویچت و وایبر و تانگو و....پیدا شد 

فیس بوک نویسی کم رنگ تر شد و شدیم کاربر شبکه های اجتماعی